مقالات آموزشی

گل حفاري تاريخچه طولانی و گوناگوني از گذشته دور دارد. ولي بطور اجمالی‌در آغاز، چينی ها فهميدند كه گل دارای‌دو كاربرد مهم دارد. نخست اينكه آنچه در سازند وجود دارد را نرم مي‏كند و دوم اينكه گل حفاري به بالا آوردن كنده‏ ها از ته چاه كمك شاياني مي‏كند. در سيستم‏ هايی كه تا سال ۱۸۴۶ و حتي بعد از آن براي استخراج نفت از آبهاي جاری استفاده مي‏شد، هنوز كسي از خواص گل حفاری اطلاعی نداشت. در سال ۱۸۹۰ مردي بنام چاپمن اشاره‏اي به اين موضوع نمود كه جرياني از آب و مقداري از مواد پلاستيكی مي‏تواند شكلي خاص به ديواره چاه داده و آنرا مستحكم تر كند و اين آغاز مهندسی مدرن در تاريخ گل حفاری بود. چاپمن بعدها به يكي ديگر از كاربردهاي گل حفاري دست يافت و آن عبارت بود از اينكه مي‏توان بوسيله گل حفاری از هرز روي آب بدون لايه‏ های سازند جلوگيری نمود. و نيز با استفاده از مواد خاصي ديواره چاه را اندود كرد. چاپمن همچنين اين موضوع را كه خاك رس، پوست گندم، حبوبات، سيمان و مواد مشابه را مي‏توان بكار گرفت آشكار ساخت.

استفاده از پليمرها در سیالات حفاري اولين بار در سال ۱۹۳۷ آغاز شد وقتي كه نشاسته ذرت به گل بنتونيت براي كنترل ويژگيهاي نفوذ اضافه شد اين توسعه بسرعت با معرفي كربوكسي متيل گلوكز -تانن ها- كوبراچوو ليگنوسولفاناتها كه در سال ۱۹۴۵ بصورت عادي مورد استفاده قرار گرفتند ادامه يافت . اين استفاده اوليه براي افزايش ويژگيهاي يك سيستم ساده بر مبناي رس و حفاظت از بنتونيت بخاطر لخته شدن نمك بود مواد بكار رفته طبيعي يا استخراج شده توسط روندهاي ساده بودند تا آن زمان پليمرهاي بكاررفته بيشتر از سولفيدداربودند و اغلب بطور خاصي براي يك وضعيت خاص مته زني طرح ريزي شده بودند تا حدي كه رسها بطور كامل با پليمرهايي مانند شيل هاي حفاري حساس به آب يا زونهاي توليد آب جايگزين شدند.

دامنه و تنوع پليمرها به طور مدام افزايش مي يابد و توانايي استفاده از پليمرهايي با ويژگيهاي خاص براي متناسب بودن با هدفي ويژه اطمينان مي دهد كه پليمرها مشكلات حفاري را در آينده مرتفع مي كنند.

...

...